مسافر کوله بارسفر را برداشت بردوش گرفت .دم رفتنش همه ناراحت ونگران بودند وتودلشون آرزو می کردند مسافر ازرفتن منصرف بشه وبانگاه هاشون به اومی گفتند نرو پیش مابمان واما مثل این که رفتن مسافر دست خودش نبود. براش دعوتنامه فرستاده بودند.تاریخ روزش را ولحظه رسیدن قطاررا براش ثبت کرده بودند .راستش خودمسافر هم دلش پیش کسانی بود .که یک عمرباهاشون زندگی کرده وطعم حیات راتجربه کرده بود.صدای بوق قطارازدورشنیده

می شد مسافر چند قدمی ازبدرقه کنندگان دور ودوباره نزدیک می شد هرچه صدا نزدیکتر

می شد مسافر به بدرقه کنندگان خودش رانزدیکتر میکرد بااونها دست وروبوسی می کرد

بدرقه کنندگان ازفکررفتن اوبغض توگلوشون جمع شده بود. وجلوی اشکشون را می گرفتند قطار آژیری کشید وایستاد. مسافر کوله باررودوشش گرفت وآخرین لحظه بابدرقه کنندگان خدا حافظی کرد.

نزدیکترین بدرقه کنندگان دامن مسافر راگرفت التماس کرد. نرو همه به گریه افتادند. مسافر قدم در پلکان قطار گذاشت .کسی ازدرون قطارگفت .زود باش بیابالا مسافر برای همه دست تکان داد امادلش گیر بودصدا گفت. مسافران زیادی.منتظر گوش مسافر مثل این که نشنید اشک از گوشه چشمانش جاری شد .صداگفت. پیش رویت رانگاه کن مسافر نگاه کردآآآآآآچه مناظر زیبایی اینجا کجاست درهمین بین درقطار بسته شد مسافر روی صندلی نشست وبه خواب ابدی فرو رفت وبدرقه کنندگان بادلی پر اندوه برای مسافر دعا میکردند وصلوات می فرستادند در بین اونها کودکی بود گفت . مامان  مادرجون کی برمیگردد. مامان گفت . عزیزم مادر جون برنمیگرده اشک توی چشمان کودک حلقه زد.چرا؟ مامان گفت اون رفته پیش خدا  کودک زد زیر گریه مامان ماکی میریم پیش خدا مامان سعی کرد. آرومش کنه بدرقه کنندگان دورش جمع شدند هرکس میخواست برای آروم شدن اون کاری انجام بده یکی از اونها گفت .عزیزم خدا اینجا هم هست . کودک بالا .پایین میرفت ومی گفت.من مادرجون را را میخوام 

مادر جون را میخوام

 امیدوارم ازین دلنوشته که از خودم هست خوشتون بیاد

                                         مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی